مام زمان دوستت دارم به خاطر اینکه ...
همه تنهایند ولی فکر می کنن تو تنهائی( کسی که خدا را داره تنها نمی مونه)
همه فکر می کنند منتظرند ولی در واقع تو منتظر اونایی تا ازت کمک بخوانو بیائی.
همه فکر می کنند تو خورشید پشت ابری ولی تو خورشیدی هستی که همه بهت پشت کردند و سمت دیگه دنبالت می گردند.
همه در حق ولایتت خیانت می کنند ولی تو در حق ولایتشون رفاقت می کنی.
همه وقتی شکمشون سیره و دنیا به کامشونه یادت می کنند ولی تو هر وقت گرسنه و نیازمندیم یادمون می کنی.
همه تو تخیل و رویاشون باورت دارند ولی تو تو واقعیت و حقیقت باورمون داری. ( که بالاخره از خواب غفلت بیدار می شیم)
همه وقتی گناه می کنند از ترس اومدنت دعا نمی کنند ولی تو وقتی گناهانمونو می بینی پیش خدا دعامون می کنی.
همه با فکر این که حالا حالاها نمی ایی سفرت را دراز می کنند ولی تو با فکر این که هر وقت کمک بخواهیم میای سفرت رو کوتاه می کنی.
همه وقتی تو را می خوان که بدونن با اومدنت یه چیزی گیرشون میاد ولی تو وقتی ما را می خواهی که بدونی با اومدنت یه چیزی گیر ما میاد.
همه اومدنت را یه افسانه می دونن ولی تو نیامدنت را افسانه می دونی.( وعده خدا که دروغ نمی شه)
همه می خوان بدونن وقتی میای چکار می خوای بکنی ولی تو می خوای بدونی وقتی میای چکار نباید بکنی.
همه می گن منتظریم، منتظر یه نفر که قراره بیاد ولی تو می گی منتظرم منتظر همه ادمهای دنیا که قراره بیان.
امام زمان دوستت دارم به خاطر اینکه همه اینها را می دونی بازم می خوای بیای.

خداوند متعال در آیات متعددی از نازل شدن قرآن از طرف سوی خود اشاره کرده است. معنای نازل کردن هم، پایین آوردن است. از این تعبیر می توان فهمید که قرآن مجید دارای حقیقتی بسیار والا و بلندمرتبه است و خداوند متعال برای اینکه مردم بتوانند آن را بفهمند و از آن استفاده کنند، آن را پایین آورده و نازل فرموده است تا به صورت الفاظ و کلمات درآید.

مطلب مهمی که باید به آن توجه داشت این است که نزول قرآن با نازل شدن باران فرق دارد. نازل شدن باران چند ویژگی دارد: 1- نزول باران، نزولی مادی و جسمانی و به معنای منتقل شدن از مکانی بالاتر به مکانی پایینتر است. قطرات باران از مکانی به نام آسمان، به مکان دیگری به نام زمین فرود می آیند. 2- حقیقت باران در زمان فرود آمدن تغییر پیدا نمی کند یعنی همان قطرات باران که در آسمان است به همان صورت و بدون هیچ نوع تغییری در وجودشان، به زمین فرود می آیند. 3- از آنجا که نزول باران، نزولی مادی است، قطرات باران در یک جا بیشتر نمی توانند باشند، یعنی زمانی که در آسمان هستند، در زمین نیستند و زمانی که به زمین فرود می آیند دیگر در آسمان وجود ندارند و جای آنها در آسمان خالی می شود.
ویژگیهای نزول قرآن کریم با هر سه ویژگی مذکور متفاوت است زیرا اولاً نزول این کتاب آسمانی، نزولی مادی و جسمانی نیست بلکه مراد، نزول قرآن از عالمی به عالمی دیگر است. به عبارت دیگر قرآن از عالمی عالی و غیرمادی فرود آمده تا به عالم مادی و جسمانی رسیده است، بنابراین نزول قرآن به معنای انتقال از مکانی به مکان دیگر نیست. ثانیاً قرآن در زمان فرود آمدن تغییر کرده و در هر عالمی که پایین می آید، وجودی متناسب با همان عالم پیدا می کند بنابراین قرآن قبل از نازل شدن و پس از نازل شدن به یک شکل نیست. ثالثاً از آنجا که نزول قرآن، نزولی معنوی است، پس از نازل شدن قرآن از عالم غیر مادی به عالم مادی، جای آن در عالم غیر مادی خالی نمی شود. به عبارت دیگر این طور نیست که قرآن یا باید در آن عالم وجود داشته باشد یا در این عالم، بلکه قرآن کریم در عین حال که به عالم مادی نازل شده است، در تمام عوالم دیگر نیز حضور دارد و با نازل شدن قرآن، چیزی از حقیقت آن کاسته نشده بلکه به همان صورت قبلی باقی مانده است. بحث دیگر درباره چگونگی نزول قرآن این است که نازل شدن آن در آیات الهی به دو صورت مطرح شده است. مفاد بعضی از آیات این است که قرآن کریم به طور دفعی و یکجا بر پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله» نازل شده است مانند:
- انا انزلناه فی لیله القدر(1)
- «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم.»
انا انزلناه فی لیله مبارکه (2)
- «ما قرآن را در شب مبارکی نازل کردیم.»
- شهر رمضان الذی انزل فیه القرءان...(3)
«ماه رمضان که قرآن در آن نازل شده است...»
از این آیات استفاده می شود که قرآن به طور یکجا و در شب قدر نازل شده است؛ شب قدری که در ماه مبارک رمضان است. اما مفاد بعضی آیات دیگر این است که قرآن در طول سال ها بتدریج بر پیامبر نازل شده است چنانچه از نظر تاریخی نیز قطعی و مسلم است که قرآن در طول 23 سال و به طور تدریجی به رسول خدا وحی شده است، با توجه به اینکه نزول تدریجی قرآن قطعی و یقینی است، این سؤال برای علما و مفسران پیش آمده که چرا خداوند فرموده ما قرآن را در یک شب نازل کردیم؟ و برای توجیه این مطلب نظراتی ارائه کرده اند.
به نظر می رسد پاسخ صحیح این است که قرآن کریم دو بار بر پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله» نازل شده است؛ یک بار تمام قرآن به طور دفعی و در یک شب نازل شده و بار دیگر بتدریج و در طول 23 سال. نزول دفعی قرآن مناسب با نازل شدن باطن قرآن و نزول تدریجی آن مناسب با نازل شدن آن در قالب الفاظ و کلمات است. در نتیجه «باطن» قرآن کریم یک بار به طور کامل در شب قدر بر قلب مبارک پیامبر اسلام «صلی الله علیه و آله» نازل شده و بار دیگر به صورت تدریجی و به شکل الفاظ و کلمات و در طول سالهای نبوت رسول اکرم به وی وحی شده است.

قرآن کریم معجزه ای جاودانی
 
خداوند متعال در طول تاریخ، برای هدایت انسانها پیامبران بسیاری فرستاده است. هر یک از این پیامبران برای اینکه نبوت خود را برای مردم ثابت کنند، به اذن الهی برایشان معجزه می آوردند، یعنی عملی انجام می دادند که سایر مردم از انجام آن عاجزند. پیامبر خاتم «صلی الله علیه وآله» نیز از طرف خداوند معجزاتی برای مردم آوردند، ولی تنها معجزه باقی مانده پیامبر اکرم برای همه انسانها، قرآن کریم است. یعنی هر کسی در هر زمانی در نبوت و رسالت محمد بن عبدالله «صلی الله علیه وآله» شک داشته باشد و بخواهد این مسئله را بررسی کند، کافی است قرآن کریم را مورد مطالعه و تحقیق قرار دهد. در این صورت یقین پیدا خواهد کرد که این کتاب بزرگ، کلام بشر نیست و کلام خداوند متعال است که آن را برای هدایت انسانها نازل فرموده و در عین حال آن را معجزه پیامبرش نیز قرار داده است.
حال این پرسش مطرح می شود که قرآن مجید از چه نظر و از چه جهتی معجزه است؟ به عبارت دیگر، معجزه بودن قرآن به چه چیز آن است و چه خصوصیتی باعث می شود قرآن معجزه باشد؟ پاسخ این است که قرآن کریم از جهات مختلفی معجزه است و هر کسی در هر موردی تخصص داشته باشد، به معجزه بودن قرآن در آن زمینه پی خواهد برد.
موارد اعجاز قرآن عبارتند از:
1- قرآن از نظر لفظی و از جهت فصاحت و بلاغت معجزه است یعنی الفاظ قرآن کریم طوری هماهنگ کنار هم قرار گرفته اند که با زیباترین، فصیحترین و بلیغترین جملات بر معانی بسیار عمیق دلالت می کنند، به طوری که انسان قادر نیست چنین کلام زیبایی بیاورد. پس این کتاب کلام خالق بشر است.
2- قرآن از جهت علوم و معارف بی شمار موجود در آن، معجزه است و اگر کسی در این زمینه تخصص داشته باشد، خواهد فهمید که این همه علوم و معارف عمیق و دقیق و این همه اسرار و رموز هستی را در یک کتاب قرار دادن، از عهده انسان خارج و کار خداوند متعال است.
3- نزول قرآن در آن عصر نیز معجزه است. زیرا آن زمان، عصر جاهلیت و خرافات و تعداد کسانی که خواندن و نوشتن بلد بودند انگشت شمار بود. در چنان زمانی آوردن این کتاب عمیق و دقیق، یقیناً معجزه ای است که از قدرت انسان خارج است.
4- قرآن از جهت آورنده آن معجزه است زیرا پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله» تا پیش از نزول قرآن، حتی سواد خواندن و نوشتن نیز نداشتند و تا آن زمان هیچ گاه با دست خود چیزی ننوشته بودند و همه مردم می دانستند که ایشان به مدرسه نرفته و نوشتن نیاموخته اند. وقتی چنین شخصی، چنین کتابی بیاورد که سرشار از علوم و معارف عمیق است، معلوم می شود که قطعاً معجزه ای صورت گرفته و خداوند آن را نازل کرده است.
5- قرآن در دادن خبرهای غیبی نیز معجزه است. در موارد متعددی، قرآن مجید از حوادث آینده خبر داده است و تاریخ نشان داده که تا این زمان تمام پیشگوییهای قرآن به همان صورت که خبر داده شده، به وقوع پیوسته است. البته زمان وقوع بعضی از آنها هنوز فرا نرسیده و آنها نیز در زمان خود به وقوع خواهند پیوست.
6- قرآن کریم از جهت تحدی معجزه است. قرآن در آیات متعددی تحدی کرده، یعنی از دیگران خواسته است اگر می توانند کتابی و یا حداقل سوره ای مانند قرآن بیاورند، تا اگر نتوانستند چنین کاری انجام دهند، معلوم می شود که این کتاب بزرگ از طرف خداوند نازل شده است. از زمان نزول قرآن تا به حال، هیچ کس نتوانسته سوره ای مانند سوره های قرآن بیاورد. با توجه به اینکه دین مقدس اسلام، از ابتدا دشمنان فراوانی داشته است که تمام سعی و تلاش خود را برای از بین بردن آن انجام داده و از هیچ عملی در این راه کوتاهی کرده اند، عجز آنها از آوردن سوره ای مانند قرآن، دلیلی دیگر بر معجزه بودن این کتاب الهی است.
7- قرآن از جهت نبود اختلاف در آیات آن معجزه است، زیرا کتابی با این وسعت علوم، اگر کلام غیر خداوند باشد، در آن اختلافات زیادی خواهد بود، در حالی که بین آیات قرآن هیچ اختلافی وجود ندارد.
معلوم شد قرآن کریم به دلایل مختلف و متفاوت معجزه است. البته ممکن است کسی در بعضی از موارد مذکور، تخصص نداشته باشد و بگوید از این راه نمی توانم به معجزه بودن قرآن یقین کنم، ولی هر انسان منصف و حقجویی، اگر به تمام موارد اعجاز قرآن با هم توجه کند و همه آنها را در نظر بگیرد، یقین صد در صد پیدا می کند که این کتاب معجزه است و نه کلام بشر، که سخن خداوند است و از طرف او برای هدایت انسان ها نازل شده است. با این همه، اگر کسی باز هم قرآن را نپذیرد، قطعاً مغرض است و از روی عناد و استکبار، آیات قرآن را انکار می کند، و چنین شخصی مستحق عذاب الهی است.
هذا هدی والذین کفروا بایات ربهم لهم عذاب من رجز الیم(4).
«این قرآن، موجب هدایت است و کسانی که به آیات پروردگارشان کافر شوند، برایشان عذابی دردناک مهیاست.»

ادامه مطلب را بخانید

این را باید دانست:که پاره ای از گناهان دائمیه هستند، انسان چه بیدار باشد! چه قائم باشد! چه راکع، چه ساجد! متصل برایش گناه نوشته می‌شود وخلاصه برای هر نفس زدن برای انسان گناه ثبت می‌گردد و آن‌ها سه قسم است: 1- گناه فعلیه 2- گناه ترکیه 3- گناه قلبیه.
1- گناه فعلیه: مانند نگهداری عین غصبی از مال مسلمان، خوردن میراث، دروغ، ظلم، غیبت، تهمت و سخن چینی و...
2- گناه ترکیه: مانند ترک واجبات (اگر کسی عمل واجبی را ترک کند متصل برایش گناه نوشته می‌شود تا آنکه آنرا به جا آورد و این نوع معاصی حد و وصف ندارد)
3- گناه قلبیه: مانند ریا، حسد، کینه، عداوت، بد بینی (1)

آثار گناه: سیاهی دل
 
پیامبر (ص) می‌فرماید بدرستی که بنده اگر گناهی را مرتگب شود لکه سیاهی در دل او پدید می‌آید که اگر از گناه خود دل بر کند و استغفار وتوبه نمود دلش صاف می‌شود واگر گناهی دیگر کرد با تکرار گناه لکه افزون‌تر می‌شود تا جایی که خانه قلب را سیاهی فرا می‌گیرد در این صورت است که دل دیگر استعداد ندارد انوار ارزشهای معنوی را در خود تابش دهد ودر این چیرگی گناه است که خداوند می‌فرمایید: نه بلکه گناهشان بر دلهایشان چیره شده. (2)
اثرات گناه روی گناه
1- خطر ناامیدی: گناه روی گناه باعث می‌شود که گناهکار در گناه جرئت و جسارت بیشتری پیدا کند و از ارتکاب هر عمل ناروایی باک نداشته باشد.
2- اتهام به بی گناهان: گنهکار نا امید به علت ناراحتیهای وجدانی برای تبرئه خویش بی گناهان را متهم می‌کند و جرائم خود را به آن‌ها نسبت می‌دهد.
3- فشار شدید وجدان اخلاقی: در مواردی که گناه خیلی مهم باشد و گناهکار امیدی به آمرزش و عفو الهی نداشته باشد فشار شدید وجدان اخلاقی می‌تواند اورا دیوانه کند وبه بزرگ‌ترین جرائم خطر ناکش وا دارد.
4- کوچک شمردن گناه: این را باید در نظر داشت که وسوسه های شیطان یک مرتبه به انسان هجوم نمی‌آورد بلکه نوع وسوسه های شیطان «سیاست گام به گام» به این معنی که شیطان به صورت کوچک جلوه دادن گناه در نظر شخص وی را قدم به قدم به سوی پرتگاه مذلت می‌کشاند.
قال رسول الله (صلی الله علیه وآله) اتقو المحقرات من الذنوب فانها لا تغفر قیل: ما المحقرات؟ قال:الرجل یذنب فیقول: طوبی لی لو لم یکن غیر ذلک رسول خدا فرمود:بترسید از گناهانی که آن‌ها را کوچک شماریدکه آن قابل آمرزش نیست سوال شد:کوچک شمردن گناه چیست؟ پیامبر اسلام فرمود: شخصی گناهی را مرتکب می‌شود سپس می‌گوید خوشا به حال من اگر غیر ازاین گناهی نداشته باشم. (3)
5- گناه از روی طغیان وتکبر
6- موقعیت اجتماعی شخصی
7- مسرور شدن بر گناه
8- مغرور شدن به رحمت الهی
9- آشکار کردن گناه

آثار مال حرام خوردن
 
1- محروم بودن از قبولی عبادات:در روایت است العبده مع اکل الحرام کالبناء علی الرمل: عبادت کردن با حرام خواری مانند بنا کردن بر روی رمل است. (4)
2- از بین رفتن برکت در مال: قال الکاظم (ع): «ان الحرام لا ینمی وان لم نمی لم یبارک فیه: حرام زیاد نمی‌شود واگر زیاد شود برکت در آن نخواهد بود. (5)»
3- سبب فقر نداری: قال النبی (ص) من طلب مالا من غیر حله افقره (6) طلب کردن مال از غیر حلال او رافقیر می‌کند.
4- حبط اعمال حسنه (یعنی نابود کردن) قال رسو الله (ص) ان الله ملکا ینادی علی بیت المقدس کل لیله من اکل حراما لم یقبل الله منه صرفا ولا عدلا، رسول خدا فرمود: خداوند را فرشته ای است که هرشب بر بیت القدس ندا در می‌دهد هر کس حرامی بخورد خدا هیچ عملی را از او نمی‌پذیرد نه واجب ونه مستحب. (7)
5- حرام خواری منشأ هر جنایت: حرام خواری قلب را به مرحله ای می‌رساند که حتی مواعظ در او تأثیر نمی‌کند و دلخراش ترین منازل نیز آنرا متأثر نمی‌نماید چنانچه حضرت ابا عبد الله الحسین به لشکریان پسر سعد فرمود: پس به تحقیق شکمهایتان از حرام پر شده وبر قلوبتان مهر خورده دیگر زیر بار حق نمی‌روید وای بر شما، آیا انصاف نمی‌دهید؟ آیا گوش فرا نمی‌گیرید. (8)
6- حرم خواری قطع کننده پیمان ولایت: قال علی (ع) می‌فرمایید:دوست من نیست کسی که مال مؤمنی را از راه حرام بخورد. (9)
7- ظهور نا مطلوب در نسل انسان: قال الصادق (ع):کسب الحرام یبنی فی الذریه فرمود:کسب حرام آثارخود را در ذریه انسان ظاهر می‌نمایید. (10)

آثار شراب خواری
 
مولود گناهان: قال رسوالله (ص) اجتنبوالخمر فانها مفتاح کل الشر، از شراب به دور باشید که آن کلید هر بدی است. (11)
شراب همه گناهان است: قال رسوالله (ص): جعلت الذنوب کل‌ها فی بیت و جعل مفتاح‌ها فی شرب الخمر، رسول خدا (ص) فرمود: تمام گناهان در یک خانه گذاشته شده است و کلید آن هم شرب خمر است. (12)
شارب الخمر مثل بت پرست است: قال رسوالله (ص):الخمر جماع الآ ثام شراب مجموعه گناهان است. (13)
نور ایمان را می‌برد: قال رسوالله (ص): شارب الخمر کعابد الوثن نوشنده خمر مانند بت پرست است. (14)
روز قیامت تشنه است:قال رسوالله (ص): من شرب الخمر خرج نور الایمان من جوفه هرکس شراب نوشد نور ایمان ازدل اوخارج می‌شود. (15)
دشمن خدا می‌باشند: قال رسوالله (ص):من شرب الخمرآتی عطشان یوم القیامه هرکس شراب نوشد می‌آورند اوراروز قیامت درحالیکه تشنه می‌باشد. (16)
مبتلا شدن: قال رسوالله (ص): اذا کان القیامة نادی مناد أین اعدایی! فیقول به جبرئیل یا رب! اعدائک کثیر فای اعدائک؟ فیقول عز وجل أین اصحاب الخمر؟ أین الذین کانوا یبیتون سکاری؟ فرمود (ص): موقعی که قیامت بر پا می‌شود، ندا کنندهای صدا می‌زند، دشمنان من کجا هستند؟ پس جبرئیل می‌گوید:پروردگارا! دشمنان تو زیاد هستند. منظور کدام دشمنانت هستند؟ خداوند عز وجل فرمایید:کجا هستند باده خورها؟ کجا هستند آن‌ها که شب را مست می‌خوابیدند!؟ (17)
قال رسول الله (ص): اذا شرب الرجل شربة من الخمر ابتلا الله بخمسة اشیاء الاول قساوة قلبه والثانی یتبرؤ منه جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و جمیع الملائکه و الثالث یتبرو جمیع الانبیاء، و الرابع یتبرؤ منه الجبار والخامس ادخله النار! پیامبر اسلام (ص) فرمود: اگر کسی جرعهای شراب بنوشد خداوند متعال به پنج عقوبت مبتلایش می‌کند:
1- قلبش قساوت دار می‌شود
2- جبریئل ومکایئل و اسرافیل و تمام فرشتگان از او بیزاری می‌جویند!
3- تمام انبیاء از او بیزاری می‌جویند!
4- خدای جبار از او بیزاری می‌جوید!
5- سر انجام اورا در آتش دوزخ می‌افکند! (18)

تیجه گیری:
نتیجه گرفته می‌شود که همه گناهان مثل حرام خواری، شرابخواری، ربا، زنا و... دارای آثار سوء روی روح وروان انسانی می‌باشد که اول مثل نقطه سیاه روی تابلویی سفید روح را لکه دار می‌کند ورفته رفته اگر انسان به داد خود نرسد وتوبه نکند! دچار یک قساوت وسنگدلی می‌شود و تمام وجود اورا سیاهی و تباهی فرا می‌گیرد؛ و دیگر هیچ موعظه گری و هیچ متنبه کنندهای حتی مرگ او را بیدار نخواهد کرد، مگر توجه خداوند متعال و اهل البیت (ع) دست او را بگیرد واز سرازیری جهنم نجات دهد.

خداوند در بسياري از آيات قرآن ,انسان را دعوت به تفكر در طبيعت مي كند. تعدادي از اين آيات در اينجا آورده شده اند. قابل ذكر است كه عكسها زير بر اساس سليقه شخصي جمع آوري شده اند و ممكن است نشان دهنده عمق آيات نباشند

گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌كنم …
گفتی: فانی قریب
     .:: من كه نزدیكم (بقره/۱۸۶) ::.

گفتم: تو همیشه نزدیكی؛ من دورم… كاش می‌شد بهت نزدیك شم …
گفتی: و اذكر ربك فی نفسك تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال
     .:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد كن (اعراف/۲۰۵) ::.

گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!
گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لكم
     .:: دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/۲۲) ::.

گفتم: معلومه كه دوست دارم منو ببخشی …
گفتی: و استغفروا ربكم ثم توبوا الیه
     .:: پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه كنید (هود/۹۰) ::.

گفتم: با این همه گناه… آخه چیكار می‌تونم بكنم؟     
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
     .:: مگه نمی‌دونید خداست كه توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌كنه؟! (توبه/۱۰۴) ::.

گفتم: دیگه روی توبه ندارم ...
گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب
     .:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۲-۳ ) ::.

گفتم: با این همه گناه، برای كدوم گناهم توبه كنم؟ 
گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
     .:: خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/۵۳) ::.

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟
گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله
     .:: به جز خدا كیه كه گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/۱۳۵) ::.

گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این كلامت كم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌كنه؛ عاشق می‌شم! …  توبه می‌كنم
گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین
     .:: خدا هم توبه‌كننده‌ها و هم اونایی كه پاك هستند رو دوست داره (بقره/۲۲۲) ::.

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرك     
گفتی: الیس الله بكاف عبده
     .:: خدا برای بنده‌اش كافی نیست؟ (زمر/۳۶) ::.

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیكار می‌تونم بكنم؟
گفتی:یا ایها الذین آمنوا اذكروا الله ذكرا كثیرا و سبحوه بكرة و اصیلا هو الذی یصلی علیكم و ملائكته لیخرجكم من الظلمت الی النور و كان بالمؤمنین رحیما
.:: ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد كنید و صبح و شب تسبیحش كنید. او كسی هست كه خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریكی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن . خدا نسبت به مؤمنین مهربونه (احزاب/۴۱-۴۳) ::.

منبع: چرخ و فلک

امام على‏عليه السلام مى‏فرمايد:

ثم انزل علیه الکتاب نورا لا تطفا مصابیحه و سراجا لا یخبو توقده

سپس قرآن را بر او ( حضرت محمد صلی الله علیه و آله) نازل فرمود قرآن نوری ست که خاموشی ندارد و چراغی ست که درخشندگی آن زول ندارد.

نهج البلاغه نسخه دشتی / خطبه 198

امام على‏عليه السلام مى‏فرمايد:

« وَ تَعْلَمُوا القُرآنَ فَإنَّهُ أحْسَنُ الحَديثِ وَ تَفَقِّهُوا فيهِ فَإنَّهُ رَبيعُ الْقُلُوبِ وَاسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإنَّهُ شِفاءُالصُّدُورِ»

 قرآن را فراگيريد، زيرا قرآن بهترين حرف نو است و در آن انديشه عميق كنيد، زيرا آن بهار قلب‏هاست و به وسيله نور آن شفا گيريد، زيرا آن شفاى سينه‏هاست.

نهج البلاغه، صبحى صالح، خ 110.

سخن امام علی علیه السلام در آخرین لحظه های زندگی خود فرمود:

الله، الله فی القرآن، لایسبقكم بالعمل به غیركم؛ بترسید از خدا، بترسید از خدا درباره قرآن، مبادا دیگران در عمل به آن از شما پیشی گیرند!»

عمل به آیات قران

 امام صادق علیه السلام مي‌فرمايد:

«رب تالي القرآن و القرآن يلعنه».(1)چه بسا تلاوت كنندة قرآن كه قرآن لعنتش مي‌كند

 وقتي از حضرت سئوال شد آنان كيانند فرمود: كساني كه قرآن را مي‌خوانند اما به آن عمل نمي‌كنند

همچنین مي‌فرمايد: «من قراء القرآن من هذه الامه ثم دخل النار فهو ممن كان يتخذ بآيات الله هزوا». (2)كسي كه قرآن رابخواندولي به آن عمل نكندبه آتش دوزخ دچار خواهد شد چرا كه گوئي در دنيا به تمسخر قرآن مشغول بوده است.

1 ـ بحارالانوارجلد11ص223

2 ـ جامع‌الاخبار ص 56.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

» من قرا القرآن فهو غنی و لا فقر بعده و الا ما به غنی »

هرکه قرآن بخواند بی نیاز شود و نیازی پس از آن نیست( و اگر به قرآن بی نیاز نشود) هیچ چیز لو را بی نیاز نکند.

و نیز امام صادق فرمودند:

« من قرا القرآن و هو شاب مومن اختلط القرآن بلحمه و دمه و جعله الله عزوجل مع السفره الکرام البررة و کان قرآن حجیزا عنه یوم القیامة... »

هرکه در حال جوانی قرآن بخواند و با ایمان باشد قرآن با گوشت و خونش بیامیزد و خدای عزوجل او را با فرشتگان پیغامبرنده و نیکرفتارش رفیق کند و قرآن برای او در روز قیامت پرده و مانعی از آتش باشد...

اصول کافی / ج2 / « کتاب فضل القرآن » « باب فضل حامل القرآن » حدیث8 و 4

امام سجاد حضرت علی بن الحسین علیهما السلام می فرمایند:

من استمع حرفا من کتاب الله عزوجل من غیر قراة کتب الله له حسنة و محاعنه سیئة و رفع له درجة و من قرا نظرا من غیر صوت کتب الله له بکل حرف حسنة و محاعنه سیئة و رفع له درجة و من تعلم منه حرفا ظاهرا کتب الله له عشر حسنات و محا عنه عشر سیئات و رفع له عشر درجات. قال لا اقول بکل آیة و لکن بکل حرف: باء او تاء او شبههما

قال و من قرا حرفا {ظاهرا} و هو جالس فی صلاته کتب الله له بخمسین حسنة و محا عنه خمسین سیئة و رفع له خمسین درجة و من قرا حرفا و هو قائم فی صلاته کتب الله له بکل حرف مائة حسنة و محا عنه مائة سیئة و رفع له مائة درجه و من ختمه کانت له دعوة مستجابة موخرة او معجلة. قال: قلت : جعلت فداک ختمه کله؟ قال کله.

هرکس یک حرف از قرآن را گوش کند فقط، گرچه نخواند، خداوند برای او یک حسنه بنویسد و یک گناه از او محو کند و یکدرجه برایش بالا برد و هرکس با نگاه و بدون صوت و تلفظ آن را بخواند، برایش به هر حرفی حسنه ای بنویسند و گناهی از او محو کند و درجه او بالا رود و هرکس یک حرف ظاهر از آن را بیاموزد خداوند برایش ده حسنه بنویسد و ده گناه از او محو کند و ده درجه برایش بالا برد.

فرمود: نمی گویم به هر آیه بلکه به هر حرفی چون باء تاء یا مانند این ها

و هرکس یک حرف ظاهر ان را در نماز در حال نشسته بخواند خداوند برای او پنجاه حسنه بنویسد و پنجاه گناه از او محو کند و پنجاه درجه برای او بالا برد و هرکس یک حرف از آن در حال ایستاده در نمازش بخواند خداوند در برابر یک حرف صد حسنه برایش بنویسد و صد گناه از او محو کند و صد درجه برایش بالا برد و هرکس آن را ختم کند ، یک دعای اجابت شده ای ( نزد خداوند) دارد چه تاخیر افتد چه همان زمان به او بدهند.

عرض کردم: قربانت گردم همه ی قران را ختم کند؟ فرمود: همه ی آن را

اصول کافی / ج2 / « کتاب فضل القرآن » « باب ثواب قراة القرآن» حدیث 6

به نظر شما دلیل این همه تاکید و این همه تشویق برای خواندن قرآن چیه؟

به نظر شما چرا این همه کوتاهی می کنیم؟

فرمودند هرکس قرآن را ختم کند یک دعای اجابت شده دارد.

کسی هست روزی یک ربع برای خواندن با تامل قرآن وقت بزاره ؟

کسی هست آرزوی خودش رو فدای آرزوی امام زمانش بکنه؟

دانلود نرم افزار مجاني آيه امروز پارس قرآن:

مشخصات برنامه:

  - نمايش آيات تصادفي از قرآن مجيد
  - قابليت تنظيم براي نمايش زمانبندي شده آيات قرآن
  - قابليت خواندن دنباله آيه مورد نظر با وصل شدن به وبسايت پارس قرآن

توجه: براي اجراي اين برنامه, NET Framework. بايد در رايانه شما نصب شده باشد. در صورت موجود نبودن, برنامه از شما خواهد خواست که اول NET Framework. را نصب کنيد.

دانلود رايگان کتاب الکترونيکی قرآن مجيد:

مشخصات برنامه:

  - نمايش متن تمامی سوره های قرآن
  - قرآن به سه زبان فارسی, عربي و انگليسی
  - قابليت چاپ کردن سوره ها
  - امکان جستجوی قرآن با وصل شدن به وبسايت پارس قرآن

قرآن کتاب آسمانی دین اسلام است. به باور مسلمانان قرآن به صورت وحی از سوی خداوند نازل گردیده و «معجزه محمد» و یکی از موارد اشاره شده در حدیث ثقلین است. «قرآن» که از ریشهٔ «قرء» گرفته شده‌است، در واژه به معنی «جمع نمودن، فراهم آوردن، سال و همچنین خواندن» است. در سوره علق به این معنی اشاره می‌شود. در باور مسلمانان، این کتاب در یک دورهٔ ۲۳ ساله از جانب خدا و از طریق جبرئیل بر محمد، که او را آخرین پیامبر می‌خوانند، فروفرستاده شده‌است.
قرآن دارای دو ویژگی خاص است: یکی این که از جانب خدا بر محمد امین نازل شده و دیگری این که جنبه خارق‏العاده بودن و معجزه بودن در آن رعایت شده است. بنابراین تمام آن چه بر محمد امین نازل شده (وحی)، قرآن نیست، بلکه بخشی از آن به نام حدیث قدسی شناخته می‏شود که از جانب پروردگار آمده اما از ادبیات خارق‏العاده‏ای برخوردار نیست.^[۱]
قرآن دارای ۳۰ جزء، ۱۱۴ سوره و ۶۲۳۶(عدد کوفی)=۶۲۲۶(عدد شامی)=۶۲۱۴(عدد مدنی)=۶۲۰۴(عدد بصری) آیه است

 

به باور کسانی که به فرازمینی بودن این کتاب اعتقاد دارند «قرآن رساترین بیان است و از نظر موسیقی و وزن لفظی، در لغات و جملاتش نشانه‏های وحیانی ربانی مشهود است. وزنش نه وزن شعر است نه نثر، بلکه هر دو و برتر از هر دو است، در حدّی که در توان غیر خدا نیست، وزن و لفظ آن به گونه‏ای تناسب و انسجام با معنا دارد که گوئی معناهایش در آن تجسم یافته است.»^[۲]

مسلمانان قرآن را کتاب مقدس دین خود می‌دانند و از آن با افزودن القابی چون «کریم» و «مجید» یاد می‌کنند. قرآن، خود را به نام‌های «لوح حفاظت‌شده» ((به عربی: «اللَوح المحفوظ»)‏^[۳])، ذکر و فرقان می‌خواند.^∗.

نام‌های قرآن

اسامی قرآن، از جمله امتیازاتش این است که چه اسم‌های خود قرآن و چه اسم‌هایی که قرآن برای اشخاص یا برای بلاد معین کرده‌است، دارای معانی خاص و مناسب با مسمّایش می‌باشد. برخلاف اسمایی که صرفاً از نظر لفظی اسم است ولی از نظر معنوی اسم نیست. چون اسم به معنای علامت است. علامت یا یک بعدی است مثل زید، که فلان شخص است، اما معنای زیدیّت در او اصلاً مطرح نیست. گاهی اوقات، هم از نظر لفظی اسم است و هم از نظر معنوی، مثل الله، اِله، رحمن، رحیم، اسماء ذات، اسماء صفات، اسماء فعل که تماماً هم از نظر لفظی، اشاره و علامت است و هم از نظر معنوی. سایر اسماء قرآن ـ که حدود چهل اسم در قرآن آمده ـ همه چنین است. از جمله:کتاب، قرآن، فرقان، مبین، بیان، تبیان، برهان، عظیم، عزیز، کریم، صراط مستقیم، حکم، ذکر، موعظه، نور، روح، مبارک، نعمت، بصائر، رحمت، حق، فصل، هادی، شفا، هدی، تنزیل، مُهین، قیّوم، بشیر، نذیر، حدیث، نجوم، حبل، مثانی و [۱]^[۴]

قرآن خاتم کتب آسمانی

قرآن در چند آیه، خود را خاتم کتب آسمانی معرفی کرده و نزول کتاب آسمانی را پس از خود رد می‌کند^[۵]:

وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلًا ۚ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(سوره انعام-۱۱۵). ^[۶] یعنی: و سخن پروردگارت [: قرآن] در حال راستی و عدالت، تمام شده‌است، و هیچ تغییر دهنده‌ای (حتی خدا) برای کلمات او نیست، و او بسی شنوای بسیار دانا است.^[۷]

محمد صادقی تهرانی در تفسیر ترجمان فرقان آورده‌است:^[۸]

عبارت «و تمّت کلمة ربّک صدقاً و عدلاً»، آیات صدق و عدلِ آسمانی را که راهنمای راستی و عدالت است با نزول قرآن پایان یافته معرفی کرد. در نتیجه آنچه را که پس از قرآن به نام کتاب آسمانی خوانده شود کذب و ظلم خوانده‌است. عبارت «و هو السّمیع العلیم» اشاره به این است که پروردگار، یاوه‏گوئی‌ها و گزافگویی‌های مدعیان کتابِ آسمانی پس از قرآن را می‏شنود و به انحراف و عجز آنان آگاه است.

همچنین، محمد حسین طباطبایی می‌گوید:^[۹]

مراد از تمامیت کلمه - و خدا بهتر می‏داند - این است که این کلمه یعنی ظهور دعوت اسلامی با نبوت محمد (صلی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) و نزول قرآن که مافوق همه کتابهای آسمانی است پس از آنکه روزگاری دراز در مسیر تدریجی نبوتی پس از نبوت دیگر و شریعتی پس از شریعت دیگر سیر می‏کرد به مرتبه ثبوت رسیده در قرارگاه تحقق قرار گرفت.

قرآن در جایی دیگر می گوید: اتْلُ ما أُوحِی إِلَیکَ مِنْ کِتابِ رَبِّکَ لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ وَ لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً. ^[۱۰] یعنی: آنچه را که از کتاب پروردگارت، سویت وحی شده (برایشان) بخوان و پیروی کن. کلمات آن [: خدا و قرآن] را هیچ تبدیل کننده‌ای نیست. جز او [: خدا و کتابش] هرگز پایگاه و پناهگاهی (وحیانی) نتوانی یافت.^[۱۱]

آیه فوق با لفظ «لن» که در زبان عربی برای نفی ابدی استعمال می‏شود ابدیت قرآن را اثبات می‌کند و آن را تا انقراض بشریت به طور انحصار، هادی و پناه ره گم کردگان معرفی نموده‌است. به علاوه در سوره فصّلت، سخن از حاکمیت و غلبه کلّی قرآن بر عموم کتب پیامبران است:^[۱۲]

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزِیزٌ (۴۱) لا یأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَینِ یدَیهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ (۴۲). ^[۱۳] یعنی: کسانی که به این یادواره [: قرآن] -چون بدیشان رسید- کفر ورزیدند(به کیفر خود می‌رسند) و براستی این کتابی است عزیز [: چیره(علیه معارضان)] (۴۱). از پیش رویش و از پشت (سرش) باطل سویش نیاید؛ فرو فرستاده‌ای پیاپی از حکیمی بسی ستوده‌است (۴۲).^[۱۴]

در سوره نحل، قرآن با تبیان کل شی‏ء بودن توصیف شده: نَزَّلْنا عَلَیکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَی‏ءٍ وَ هُدیً وَ رَحْمَةً وَ بُشْری‏ لِلْمُسْلِمِین‏. ^[۱۵] یعنی: این کتابی را به تدریج بر تو فرو فرستادیم در حالی که برای هر چیزی روشنگر است، و (نیز) هدایت و رحمت و بشارت برای ایمان آورندگان است (۸۹).^[۱۶]

و با عبارت دیگر: ما فَرَّطْنا فِی الْکِتابِ مِنْ شَی‏ء. ^[۱۷] یعنی: ما هیچ چیزی را در کتاب (تکوین و تشریع) فروگذار نکردیم (۳۸).^[۱۸]

و نیز: وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ إِلَّا فِی کِتابٍ مُبِین‏. ^[۱۹] یعنی: و هیچ تر و خشکی نیست، مگر اینکه در کتابی روشنگر ثبت است(۵۹).^[۲۰]

علی بن ابی طالب نیز با اشاره به خاتمیت قرآن ^[۲۱] می‌فرماید: کِتَابُ اللَّهِ بَینَ أَظْهُرِکُمْ نَاطِقٌ لَا یعْیا لِسَانُهُ وَ بَیتٌ لَا تُهْدَمُ أَرْکَانُهُ وَ عِزٌّ لَا تُهْزَمُ أَعْوَانُهُ. ^[۲۲] یعنی: کتاب خدا در برابر شما است

، این کتاب گوینده‌ای است که هیچگاه از تکلم باز نمی‏ایستد (تا انقراض جهان رهبر آدمیان است^[۲۳]) و خانه‌ای است که پایه‌هایش ویران ناشدنی است و عزت و عظمتی است (برای انسانیت) و غلبه و سیطره‌ای است بر ع

موم کتب که هیچگاه یارانش مغلوب و منکوب نمی‏گردند.

و نیز: وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَیسَ عَلَی أَحَدٍ بَعْدَ الْقُرْآنِ مِنْ فَاقَةٍ وَ لَا لِأَحَدٍ قَبْلَ الْقُرْآنِ مِنْ غِنًی. ^[۲۴] یعنی: این بدانید که پس از تابش انوار هدایت قرآن هرگز هیچکس به کتاب و قانوان دیگری نیاز ندارد و به جز قرآن قانون دیگری نیست که نیازمندیهای دینی و روحانی را رفع کند.^[۲۵][۲۶]

و نیز: بِکِتَابِ اللَّهِ فَإِنَّهُ الْحَبْلُ الْمَتِینُ وَ النُّورُ الْمُبِینُ وَ... لَا یعْوَجُّ فَیقَامَ وَ لَا یزِیغُ فَیسْتَعْتَب. ^[۲۷] یعنی: بر شما باد که فقط^[۲۸] به کتاب الله (قرآن) تمسّک جوئید که پیوندی است متین و ناگسستنی میان خدا و بندگان. نوری است که حقایق را آشکار می‌کند، کجی در آن نیست تا نیازی به تصحیح داشته باشد. انحرافی در آن راه ندارد تا مورد عتاب و سرزنش قرار گیرد.}}.^[۲۹]

امام صادق (ع):

برترین عبادت مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت اوست.

جهادالنفس/ح53

حدیث قدسی:

حضرت محمد(ص) از خداوند سبحان نقل کرده که حضرت حق فرمود:اگر در روی زمین فقط یک مومن بود،من از دیگر مخلوقاتم بی نیاز بودم وبه طور قطع ایمان اورا برایش مانوس می کردم تا با داشتن آن به کسی نیازمند نشود.

کلیات حدیث قدسی/شیخ محمد ابن حسن حر عاملی/حدیث۲۲

۳

پیامبراکرم(ص) فرموده اند:

براستی که رمضان نامیده شد زیرا گناهان را ازبین می برد.

(منبع:میزان الحکمه،ج۴،ص۱۷۶،حدیث ۷۴۴۱ )

احكام استمناء(خود ارضايي)

ادامه مطلب

مفاهيم و اصطلاحات احكام

يكى از مقدماتى كه در علم احكام بايد مورد توجه قرار گيرد «مفاهيم و اصطلاحات احكام‏» است. بدين جهت‏برخى مفاهيم و

اصطلاحات مهم و مورد ابتلاى احكام را بر طبق حروف الفبا آورده‏ايم تا ما را در فهم و فراگيرى و آموزش آن يارى دهد.
آ ، ا
آلات لهو: ابزار و وسايل عياشى و خوشگذرانيهاى نامشروع، مانند آلات قمار.
ابن السبيل: مسافرى كه در سفر خود درمانده و بدون زاد و توشه و مال باشد.
اتقى: با تقواتر، پرهيزگارتر.
اجزا و شرايط: هر امرى كه فقدانش به اصل يك چيز لطمه وارد كند «جزء» آن محسوب مى‏گردد و هر امرى كه فقدان آن، صفت‏يا حالت مطلوب چيزى را تغيير دهد «شرط‏» آن محسوب مى‏شود; مانند، فقدان ركوع و سجود كه به اصل نماز لطمه مى‏زند پس، از اجزاى نماز هستند، ولى فقدان طهارت وحضور قلب دو وصف «صحت‏» و «كمال‏» نماز را از بين مى‏برد; يعنى، نماز هست ولى صحيح يا كامل نيست، بنابراين از شرايط نماز محسوب مى‏شوند.
اجير: كسى كه طبق قرار مشخص، در برابر كارى كه انجام مى‏دهد، اجرت دريافت مى‏كند.
احتلام: خواب ديدن، به مرحله بلوغ رسيدن، خارج شدن منى از انسان بويژه درخواب.
احتياط: روشى كه رعايت آن در احكام شرعى موجب اطمينان انسان براى رسيدن به واقع است.
احتياط لازم: احتياط واجب.
احتياط مستحب: احتياطى غير از فتواى فقيه است و بدين جهت رعايت آن الزامى نيست، ولى داراى ثواب است.
احتياط واجب: امرى مطابق با احتياط است كه فقيه همراه آن فتوا نداده است; در چنين مسائلى مقلد اگر خواست مى‏تواند به جاى عمل به نظريه مرجع تقليد خود به نظريه مجتهد ديگر كه بعد از مرجع تقليدش، اعلم از ديگران است عمل كند و چنانچه در آن مساله، مرجع دوم نيز قائل به احتياط واجب باشد، مقلد مى‏تواند به نظريه مرجع سومى كه بعد از مرجع دوم اعلم از ديگران است، مراجعه نمايد....
احتياط را ترك نكند: اين اصطلاح در هر موردى كه فتوايى از فقيه نسبت‏به‏آن‏مورد ذكر نشده باشد به معناى احتياط واجب است والا اگر در همان‏مورد و در كنار آن، فتوايى از فقيه ذكر شده باشد به معناى تاكيد برحسن احتياط است و رعايت آن احتياط الزامى نيست، ولى داراى ثواب زياد است.
احكام خمسه: وجوب، حرمت، استحباب، كراهت و اباحه.
احوط: مطابق با احتياط، نزديكتر به احتياط، انجام آن داراى ثواب است.
اختلاط با اجانب: رفت و آمد و نشست و برخاست صميمانه با بيگانگان و نامحرمان.
اخفات: آهسته خواندن.
ارباب خمس: صاحبان خمس، كسانى كه مى‏توانند از خمس استفاده كنند.
ارباح مكاسب: منافع كسب، هر نوع در آمدى كه از طريق حرفه، كار و شرايط مخصوص انسان به دست آيد.
ارتفاع قيمت‏سوقى: بالا رفتن قيمت جنس در بازار.
ارتقاى قيمت‏سوقى: ترقى قيمت جنس در بازار.
ارتماس: فرو شدن در آب، به يكباره در آب فرو رفتن.
استرباح: ربح جستن و فايده بردن.
استفتا: مطالبه فتوا، سؤال از نظريه مجتهد درباره حكم مسائل شرعى.
استمنا: انجام دادن عملى با خود كه موجب خروج منى مى‏شود، بيرون كردن منى از خود بدون آميزش.
استيلا بر بلاد مسلمين: سلطه جويى بر كشورهاى اسلامى.
اشكال دارد: چنين عملى موجب اسقاط تكليف نيست و آن عمل را نبايد انجام داد، ولى در اين مورد، مقلد مى‏تواند به فتواى مجتهد ديگرى كه بعد از مرجع تقليدش اعلم از ديگران است عمل نمايد.
اظهر: ظاهرتر، مساعدتر و هماهنگتر با دلايل مربوط، روشنتر از نظر تطبيق با ادله فتوا.
اعراض از وطن: تصميم انسان بر اينكه براى هميشه وطنش را ترك كند.
اعلم: عالمتر
افضا: باز شدن، يكى شدن مجراى «بول و حيض‏» يا مجراى «حيض و غايط‏» و يا «هر سه‏».
افطار: شكستن روزه.
اقامه معروف: به پاداشتن هر دستور و سنتى كه از نظر شرعى به رسميت‏شناخته شده است.
اقرب اين است: فتوا اين است مگر اين كه در ضمن كلام قرينه‏اى يافت‏شودكه‏حاكى از عدم فتوا باشد و در اين صورت، مقلد بايد بدان عمل نمايد.
اقوا اين است: نظر قوى بر اين است، فتوا اين است و در اين صورت، مقلد بايد بدان عمل كند.
اكتفا به رفع ضرورت كند: به همان مقدار كه مجبور است، اكتفا كند و بيشتر از آن را انجام ندهد.
اماله: تنقيه كردن، داخل كردن دارو و مايعات به وسيله ابزار مخصوص در روده‏ها از طريق پشت.
امر به معروف: وادار كردن به عملى كه نزد شارع مقدس خوب و پسنديده است.
امساك: باز داشتن، خوددارى كردن از خوردن غذا.
اموال محترمه: اموالى كه براساس ضوابط اسلامى داراى احترام است، مانند اموال بچه صغير.
اناث و ذكور: دختران و پسران، زنان و مردان.
اولى: سزاوارتر، بهتر و انجام آن داراى ثواب است.

ادامه مطلب را بخانید

حضرت آيت الله العظمی سيد روح الله خمينی (ره)

نشانی : www.imam-khomeini.com

حضرت آيت الله العظمی سید علی خامنه ای

نشانی : www.wilayah.ir

حضرت آيت الله العظمی محمد فاضل لنکرانی

نشانی : www.lankarani.net

حضرت آيت الله العظمی شيخ محمد تقی بهجت فومنی

نشانی : www.aviny.com/Ahkam/ResalehBahjat

حضرت آيت الله العظمی ميرزا جواد تبريزی

نشانی : www.tabrizi.org

حضرت آيت الله العظمی ناصر مکارم شيرازی

نشانی : www.makaremshirazi.org

حضرت آيت الله العظمی سيد  علی سيستانی

نشانی : www.sistani.org

حضرت آيت الله العظمی  شيخ حسين نوری همدانی

نشانی : www.noorihamedani.com

حضرت آيت الله العظمی شيخ لطف الله صافی گلپايگانی

نشانی : www.saafi.net

حضرت آيت الله العظمی سيد محمد سعيد حکيم

نشانی : www.alhakeem.com

حضرت آيت الله العظمی عبد الکريم موسوی اردبيلی

نشانی : www.ardebili.com

حضرت آيت الله العظمی سيد محمد شاهرودی

نشانی : www.shahroudi.org

حضرت آيت الله العظمی ميرزا جواد غروی علياری

نشانی : www.gharavi-aliari.com

نام كتاب : آزادى در فقه و حدود آن

نويسنده :قدردان قراملكى , محمد حسن

تهيه : مركز مطالعات و تحقيقات اسلامى

ناشر: انتشارات‌دفترتبليغات‌اسلامي‌حوزه‌علميه‌قم

تاريخ نشر : 1382

محل نشر : قم

قطع : شوميز - رقعي

خلاصه : آيين مقدس اسلام كه داعيهء وحدت انگارى دين با سياست و حكومت دارد, اين انتظار از فقه آن مى رود كه به تبيين و تقرير دقيق مسائل سياسى و اجتماعى و از جمله مقوله آزادى بپردازد. اين كتاب براى نخستين بار مقوله آزادى را در عرصه هاى فردى , اجتماعى و سياسى با اتكا به مبانى فقهى و مقايسه آن با فلسفه سياسى و حقوق , مورد تحليل و تقرير قرار مى دهد.

نام كتاب : بررسى تطبيقى ماهيت حكم ظاهرى‏

نويسنده :اسلامى، رضا

تهيه كننده : مركز مطالعات و تحقيقات اسلامى

ناشر: انتشارات‌دفترتبليغات‌اسلامي‌حوزه‌علميه‌قم

تاريخ نشر : 1382

نوبت چاپ : اول

قطع : شوميز - وزيري

تعداد صفحه: 328 ص

خلاصه :

مبحث حكم و بسيارى از مسائل زير مجموعه آن در شمار آن دسته از مباحث كلان جاى مى‏گيرد كه دريچه‏هايى را به سوى بازشناسى حساس‏ترين مسائل اصولى و يا استنباطى مى‏گشايند.

آشنايان به اصول به خوبى مى‏دانند كه مقولات حساس و جدال برانگيزى همچون مسأله زير بنائى حجيت و مسأله اجزاء و امتثال و... عرصه هايى هستند كه پيمودن درست مسير مطالعه آن‏ها صرفا با در دست داشتن ديدگاهى شفاف نسبت به مسأله جمع بين دو حكم ظاهرى و واقعى امكان‏پذير است.

كتاب پيش‏روى توانسته است تا با بررسى ماهيت حكم ظاهرى ابعاد و زواياى آن را سامانى دوباره بخشد و در چارچوب بازكاوى ديدگاه‏هاى ژرف شهيد صدر در اين خصوص، افقى روشن را فراروى اصحاب تحقيق قرار دهد.

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

26 ) پیامبر اكرم (صل الله علیه و آله) :

مراسم ازدواج را آشكار برگزار كنید و خواستگاری را پنهان .

(كنز العمال . ح44532)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

27 ) پیامبر اكرم (صل الله علیه و آله) :

هر كه به اعتماد خدا و به امید ثواب ازدواج كند بر خدا لازم است كه او را یاری كند .

(نهج الفصاحه ، ح278)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

28 ) امام رضا (علیه السلام) :

با كسی كه اخلاقش بد است وصلت نكنید .

(وسائل الشیعه . ج5 . ص10)

29 ) امام باقر (علیه السلام) :

با كسی كه از اخلاق و دینش رضایت دارید ازدواج كنید ، خودداری شما از وصلت با او باعث فتنه و فساد بزرگ در جامعه می شود .

(اصول كافی . ج5 . ص347)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

30 ) پیامبر اكرم (صل الله علیه و آله) :

از خوشبختی و سعادت مرد این است كه زن با فضیلت و شایسته ای نصیبش گردد .

(اصول كافی . ج5 . ص327)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

31 ) امام صادق (علیه السلام) :

هر زنی كه به شوهر خود بگوید كه از تو خیری ندیده ام عمل چنین زنی هیچ گشته و باطل می شود .

(وسائل الشیعه . ج14 . ص115)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

32 ) امام باقر (علیه السلام) :

چرا مومن زن نگیرد ، كه شاید خدا به او فرزندی دهد كه زمین را به «لااله الاالله»سنگین سازد .

(مكارم الاخلاق . ص573)

33 ) پیامبر اكرم (صل الله علیه و آله) :

هر كه قدرت بر ازدواج داشته باشد و ازدواج نكند از من نیست .

(مكارم الاخلاق . ص؟)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

34 ) امام رضا (علیه السلام) :

اگر در باره ازدواج و دامادی آیتی محكم و سنتی پیروی شده (از رسول خدا(صل الله علیه و آله)) هم نبود ، باز موضوع نیكی به خویشاوندان و مانوس شدن با بیگانه كه خداوند در این امر قرار داده است ؛ انگیزه ای بود كه خردمند صاحبدل به ازدواج رغبت كند و عاقل درست اندیش به آن بشتابد .

(مكارم الاخلاق . ص449)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

35 ) پیامبر اكرم (صل الله علیه و آله) :

بهترین ازدواج ها آن است كه آسان تر انجام بگیرد .

(نهج الفصاحه ، ح248)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

35 ) پیامبر اكرم (صل الله علیه و آله) :

سه چیز است كه در آن شوخی نیست : طلاق ، نكاح و آزاد كردن بنده .

(نهج الفصاحه ، ح258)

36 ) امام صادق (علیه السلام) :

افراد با ایمانی كه ازدواج می كنند با این عمل نصف دین خود را از خطر مصون می دارند .

(اصول كافی . ج5 . ص329)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

37 ) پیامبر اكرم (صل الله علیه و آله) :

بهترین امت من در درجه اول كسانی هستند كه ازدواج كرده اند و مردان و زنان بدون همسر در مرتبه آخر قرار دارند .

(مسترك الوسائل . ج2 . ص531)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

38 ) پیامبر اكرم (صل الله علیه و آله) :

آن كس كه دختر خود را به ازدواج مرد فاسقی در آورد با این عمل از او قطع رحم نموده است .

(محجت البیضاء . ج3 .ص94)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

39 ) امام صادق (علیه السلام) :

از دعا های رسول خدا (صل الله علیه و آله) این بود كه خدایا به تو پناه می برم از زنی كه مرا پیر می كند قبل از آنكه زمان پیری ام فرا رسد .

(اصول كافی . ج5 . ص326)

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: :::::::::::::

40 ) پیامبر اكرم (صل الله علیه و آله) :

ای جوان زود ازدواج كن و از زنا بپر هیز زیرا كه زنا ریشه های ایمان را از دلت می برد .

(مكارم الاخلاق . ص96)

حدیث(۱) امام صادق (ع) فرمودند:

اُصُولُ الکُفر ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُی

ریشه های کفر سه چیز است: حرص و خود بزرگ بینی و حسد ورزیدنی

(جهاد با نفس، ح ۴۷۴)

حدیث(۲) امام صادق (ع) فرمودند:

مَن طَلَبَ الرِّئَاسَةَ هَلَکَی

کسی که طالب ریاست باشد هلاک می شودی

(جهاد با نفس، ح ۴۹۸)

حدیث(۳) امام صادق (ع) فرمودند:

ِانَّ الفُحشَ وَ البَذاءَ وَ السَّلاطَةَ مِنَ النِّفاق

همانا دشنام دادن و هرزه گویی و زبان درازی ناشی از نفاق و دورویی استی

(جهاد با نفس، ح ۶۷۸)

حدیث(۴) امام صادق (ع) فرمودند:

اَلعَدلُ اَحلَی مِنَ الشَّهدِ وِ اَلیَنُ مِنَ الزُّبدِ وِ اِطیِبُ ریحاً مِنَ المِسکِ

عدل شیرین تر از عسل و نرم تر از کف و خوشبوتر از مشک استی

(جهاد با نفس، ح ۳۴۲)

حدیث(۵) امام صادق (ع) فرمودند:

مَن أذنَبَ ذَنباً وَ هُوَ ضَاحِکٌ دَخَلَ النَّارَ وَ هُوَ باک

هر کس مرتکب گناهی شود در حالی که خندان است (در روز قیامت) با چشم گریان به آتش دوزخ در افتدی

(جهاد با نفس، ح ۳۷۶)

حدیث(۶) امام صادق (ع) فرمودند:

مَا زُویَ الرّفقُ عَن أهل بَیت إلّا زُویَ عَنهُمُ الخَیرُی

سازگاری و مدارا از اهل هیچ خانه ای باز داشته نشده جز اینکه آنان از خیر و خوبی محروم و بی بهره گشته استی

(جهاد با نفس، ح ۲۷۹)

حدیث(۷) امام صادق (ع) فرمودند:

قَالَ رَسُولُ اللهِ (ص): مَن تَرَکَ مَعصِیَة ً للهِ مَخَافَةَ اللهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أرضَاهُ یَومَ القِیَامَةِی

رسول خدا فرمود: کسی که معصیت الهی را از خوف خدای تبارک و تعالی ترک کند خداوند او را در روز قیامت خوشنود می سازدی

(جهاد با نفس، ح ۲۲۲)

حدیث(۸) امام صادق (ع) فرمودند:

مَا مِن قَبض ٍ وَلا بَسط ٍ إلّا وَلِلّهِ فِیهِ مَشِیئَةٌ وَقَضَاءٌ وَابتِلَاءٌی

هیچ تنگنا و گشایشی نیست، مگر آنکه مشیت و قضا و امتحان الهی در آن نهفته استی

(اصول کافی، ج۱، ص۱۵۲، ح۲)

حدیث(۹) امام صادق (ع) فرمودند:

یَقولُ اللهُ عزَّوجل إذا عَصَانِی مَن یَعرفُنی سَلَّطتُ عَلَیهِ مَن لَا یَعرفُنیی

خداوند عزوجل فرمود هرگاه کسی که مرا می شناسد نافرمانی ام کند کسی را که مرا نمی شناسد بر او مسلّط می گردانمی

(جهاد با نفس، ح ۳۸۲)

حدیث(۱۰) امام صادق (ع) فرمودند:

مَن لَم یَملِک غَضَبَهُ لَم یَملِک عَقلَهُی

کسی که مالک خشم خود نباشد مالک عقل خود نیستی

(جهاد با نفس، ح ۵۳۰)

حدیث(۱۱) امام صادق (ع) فرمودند:

انّ جَارَ الله آمَنَ مَحفُوظ وَ عَدُوه خائِف مَخذُولی

پناهنده به خدا آسوده و محفوظ است ، و دشمنش ترسان و بی یاوری

(تحف العقول ، ص ۲۲۹)

حدیث (۱۲) امام صادق (ع) فرمودند:

عَن یَزیدَ الصّائِغِ قالَ: قُلتُ لِاَبی عَبدِاللهِ (ع) : رَجُلٌ عَلَی هذا الاَمرِ اِن حَدَثَ کَذَبَ وَ اِن وَعَدَ اَخلَفَ وَ اِن اَوتُمِنَ خانَ؛ ما مَنزِلَتُهُ؟ قال: هیَ اَدنی المنازِل مِن الکُفرِ وَ لَیسَ بِکافِر

یزید بن صائغ گوید: به امام جعفر صادق عرض کردم که : مردی هست که شیعه است ولی اگر سخن گوید دروغ می گوید و اگر وعده دهد به وعده اش وفا نمی کند و اگر امینش شمرند خیانت می کند؛ چنین کسی چه مقام و منزلتی دارد؟ حضرت فرمود: منزلت او نزدیکترین منزلها به کفر است ولی کافر نیستی

(جهاد با نفس، ح ۴۷۹)

حدیث (۱۳) امام صادق (ع) فرمودند:

اتَّقوا اللهَ وَ لا یَحسُد بَعضُکُم بَعضای

از خدا بترسید و کسی از شما بر دیگری حسد نوَرزدی

(جهاد با نفس، ح ۵۴۳)

حدیث (۱۴) امام صادق (ع) فرمودند:

کَفی بالحِلم ناصِراً و قالَ: إذا لَم تَکُن حَلیماً فَتَحَلَّمی

بردباری به عنوان یاری کننده کافی است و فرمودند: اگر بردبار نیستی خود را به برداباری واداری

(جهاد با نفس، ح ۲۶۱)

حدیث (۱۵) امام صادق (ع) فرمودند:

فَزَکاةُ العَینِ انَّظَرُ‌ بِالعِبَرِ وَالغَضُّ عَنِ الشَّهَواتِ وَ ما یضاهیها

زکات چشم به دیده عبرت نگریستن و چشم پوشی از شهوات و مانند آن استی

(مصباح الشریعه، باب ۲۱)

حدیث (۱۶) امام صادق (ع) فرمودند:

مُجالَسَةُ الصّالِحینَ داعیةٌ إلَی الصَّلاحِی

همنشینی با صالحان، (انسان را) به سوی صلاح رهنمون می‌شودی

(بحارالأنوار، ج۷۸،ص ۳۰۴)

حدیث (۱۷) امام صادق (علیه‌ السلام) فرمودند:

إِذا کانَ یومُ النَّیرُوزِ فاغتَسِل وَ البَس أَنظَفَ ثِیابِک وَ تَطَیب بِأَطیبِ طِیبِک وَ تَکونُ ذلِک الیومَ صَائِماًی

چون روز عید نوروز فرا رسید، غسل کن، پاکیزه‌ترین جامه‌ی خود را بپوش، با بهترین عطر، خود را خوشبو کن و آن روز را روزه بداری

(وسائل ‏الشیعة: ج ۸، ص ۱۷۲، ح ۱۰۳۳۸)

حدیث (۱۸) امام صادق (علیه‌ السلام) فرمودند:

بَکَتِ السَّماءُ عَلَی الحُسَینِ أربَعینَ یَوماً بِالدَّمِی

آسمان چهل روز بر حسین (ع)، خون گریه کردی

(مناقب آل أبی طالب، ج۳، ص۲۱۲)

حدیث (۱۹) امام صادق (ع) فرمودند:

إنَّ مِن حَقِیقَةِ الإیمانِ أن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ إن ضَرَّک عَلَی الباطِلِ و إن نَفَعَک

از نشانه‌های ایمان حقیقی آن است که حق را بر باطل ترجیح دهى، هر چند حق به زیان تو و باطل به سود تو باشدی

(بحار الأنوار، ج ۷۰، ص ۱۰۶)

حدیث (۲۰) امام صادق (ع) فرمودند:

العَقلُ دَلیلُ المُؤمِن

عقل راهنمای مؤمن است

(جهاد با نفس، ح ۸۶)

حدیث (۲۱) امام صادق (ع) فرمودند:

مَن کَثُرَ اشتِباکُهُ فِی الدُّنیا کانَ أشَدُّ لِحَسرَتِهِ عِندَ فِراقِهای

کسی که زیاد با دنیا گره خورده باشد حسرت و اندوهش هنگام جدایی از آن زیادتر خواهد بود

(جهاد با نفس، ح ۶۳۹)

حدیث (۲۲) امام صادق(ع) فرمودند:

لَستُ اُحِبُّ أن أریَ الشّابَّ مِنکُم إلّا غادِیاً فی حالَینِ: إمّا عالِماً أو مُتَعَلِّماًی

دوست ندارم جوانی از شما را جز بر دو گونه ببینم: دانشمند یا دانشجوی

(أمالی طوسی، ص ۳۰۴)

حدیث (۲۳) امام صادق (ع) فرمودند:

مَن ساءَ خُلُقُهُ عَذَّبَ نَفسَهی

هر کس اخلاقش بد شد، خود را در عذاب قرار داده است

(جهاد با نفس، ح ۶۶۲)

حدیث (۲۴) امام صادق (ع) فرمودند:

اَلا اُحَدِّثُک بِمَکارِمِ الاَخلاقِ؟ الصَّفحُ عَنِ النّاسِ وَ مُواساةُ الرَّجُلِ اَخاهُ فى مالِهِ وَ ذِکرُ اللّه‏ِ کثیراِ

آیا به شما بگویم که مکارم اخلاق چیست؟ گذشت کردن از مردم، کمک مالى به برادر (دینى) خود و بسیار به یاد خدا بودن.

(معانى الأخبار، ص ۱۹۱، ح ۲)

حدیث (۲۵) امام صادق (ع) فرمودند:

لا یستَیقِنُ القَلبُ اَنَّ الحَقَّ باطِلٌ اَبَدا وَ لا یستَیقِنُ اَنَّ الباطِلَ حَقٌّ اَبَدا

هرگز دل به باطل بودن حق و به حق بودن باطل یقین نمی ‏کند

(تفسیر العیاشى، ج ۲، ص ۵۳، ح ۳۹)

حدیث (۲۶) امام صادق (ع) فرمودند:

حُسنُ الظَّنِّ باللهِ أن لَا تَرجُوَ إلاَّ اللهَ وَ لَا تَخَافَ إلَّا ذَنبَکَ.

گمان نیکو به خدا داشتن این است که امید به هیچکس جز او نداشته باشی و از هیچ چیز جز گناهت نترسی.

حدیث (۲۷) امام صادق (ع) فرمودند:

مَن اَحسَنَ خُلقَهُ اَحَبَّهُ الاخیارُ وَ جانَبَهُ الفُجّارُ

انسان خوش اخلاق، از دوستى مردمان خوب برخوردار است و از تعرّض آدم‏هاى نابکار در امان است .

(مستدرک الوسائل، ج ۸ ، ص ۴۴۹)

(جهاد با نفس، ح ۱۴۳)

حدیث (۲۸) امام صادق (ع) فرمودند:

مَن لَم یملِک غَضَبَهُ لَم یملِک عَقلَهُ.

هر آنکه بر غضب خود چیره نشود، بر عقل خود اختیاری ندارد.

( کافی، ج ۲، ص ۳۰۳ )

حدیث (۲۹) امام صادق (ع) فرمودند:

انَّ شِیعَةَ عَلِیِّ(ع) کانُو خُمُصَ البُطُونِ، ذُبُلَ الشَّفَاهِ، اَهلَ الرَافَةٍ وَ عِلمٍ وَ حِلمٍ، یُعرَفُونَ بِالرَّهبَانِیَّةِ

همانا شیعیان علی(ع) شکمهاشان تهی و لبهاشان خشکیده بود، اهل مهربانی و علم و بردباری بودند و به پارسایی شناخته می شدند

( جهاد با نفس، ح ۳۵ )

حدیث (۳۰) امام صادق (ع) فرمودند:

اِنَّ مِمّا یزَینُ الاِسلامَ الاَخلاقُ الحَسَنَةُ فیما بَینَ النّاس

خوش اخلاقى در بین مردم، زینت اسلام است.

(مشکاة الأنوار، ص ۴۲۲)

حدیث (۳۱) امام صادق (ع) فرمودند:

اِنَّ مِمّا یزَینُ الاِسلامَ الاَخلاقُ الحَسَنَةُ فیما بَینَ النّاس

خوش اخلاقى در بین مردم، زینت اسلام است.

(مشکاة الأنوار، ص ۴۲۲)

حدیث (۳۲) امام صادق (ع) فرمودند:

اَ لعالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَیهِ اللَّوابِسُ

کسى که به اوضاع زمان خود آگاه باشد، گرفتار هجوم اشتباهات نمى ‏شود.

(تحف العقول، ص ۳۵۶ )

حدیث (۳۳) امام صادق (ع) فرمودند:

اِذا اَرادَ اللّه‏ُ بِقَومٍ هَلکا ظَهَرَ فیهِمُ الرِّبا

هنگامى که خداوند بخواهد ملتى را نابود کند، رباخوارى در میان آنان رواج مى‏یابد.

(وسائل الشیعه، ج ۱۸، ص ۱۲۳، ح ۱۷)

حدیث (۳۴) امام صادق (ع) فرمودند:

اِنَّ المُؤمِنَ وَلىُّ اللّه‏ِ یعینُهُ وَ یصنَعُ لَهُ وَ لا یقولُ عَلَیهِ اِلاَّ الحَقَّ وَ لا یخافُ غَیرَهُ

مؤمن دوست خداست، یاریش مى ‏رساند و براى او کار مى ‏کند و درباره او جز حق نمى ‏گوید و از غیر او نمى‏ ترسد.

(کافى، ج ۲، ص ۱۷۱، ح ۵)

حدیث (۳۵) امام صادق (ع) فرمودند:

من اراد الرئاسه هلک

کسی که ریاست را قصد کند هلاک می گردد.

(جهاد با نفس ،ح ۵۰۳)

حدیث (۳۶) امام صادق (ع) فرمودند:

الله فی عَون المُومِن، مادامَ المُومِن فی عَون اَخیهِ

خداوند در پی یاری مومن است، تا وقتی که مومن در پی یاری برادر خویش است.

(بحار الانوار، ج۷۴ ،ص۳۲۲)

حدیث (۳۷) امام صادق (ع) فرمودند:

ما مِن رَجُلٍ تَکبَّرَ أو تَجَبَّرَ إلاّ لِذِلَّةٍ وَجَدَها فی نفسِهِ

هیچ مردى تکبّر یا گردنفرازى نکرد ،مگر به سبب احساس خوارى و حقارتى که در خود یافت.

(میزان الحکمه ، ح ۹۸۱۴)

حدیث (۳۸) امام صادق (ع) فرمودند:

مَن عَیرَ مُؤمِناً بِذَنبٍ لَم یمُت حَتّى‏ یرتَکبَهُ

هر کس مؤمنى را بر انجام دادن گناهى سرزنش کند، نمی میرد تا آن‏که خود آن گناه را مرتکب شود

(الکافى، ج ۲، ص ۳۵۶)

حدیث(۳۹) امام صادق (ع) فرمودند:

إنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ یُبغِضُ الغَنیَّ الظَّلومَ.

به راستی که خداوند عزوجل ثروتمند ستمگر را دشمن می دارد.

(جهاد با نفس ، ح ۷۳۸ )

حدیث(۴۰) امام صادق(ع) فرمودند:

مَن حَسُنَ بِرُّه بِأهلِهِ زِیدَ فی عُمرِهِ

هرکه با خانواده خود خوش رفتار است، عمرش بسیار خواهد بود

(الکافى، ج ۸، ص ۲۱۹)